Πίνακας-άγγελος | ορολογία βελονάκι σε 5 γλώσσες

9:28 π.μ. alleycraft 17 Comments




Από καιρό έχει που λέω να φτιάξω έναν πίνακα με τις διαφορετικές βελονιές και τα σύμβολά τους. Άνθρωποι είμαστε βρε αδερφέ και ξεχνάμε. Να μην έχουμε έναν πίνακα να ανατρέξουμε και να λυθεί το πρόβλημά μας;
Όποιος πλέκει ξέρει πολύ καλά πόσο χρόνο μπορεί να περάσει μπροστά σε έναν υπολογιστή ψάχνοντας για καινούρια σχέδια και πατρόν.  Εκεί λοιπόν που έχεις φτάσει στην τελευταία κρυφή γωνίτσα του διαδικτύου, βρίσκεις ένα πατρόν και ερωτεύεσαι παράφορα. Το ανοίγεις και τι βλέπεις; Το πατρόν είναι στα ρώσικα. Ε δεν είναι κρίμα; Άντε τα αγγλικά λίγο πολύ, και χωρίς να ξέρεις τη γλώσσα, τα καταλαβαίνεις. Άντε να σου βάλω και άλλη μία γλώσσα που μπορεί να μιλάς. Μετά τι; Αφήνεις το πατρόν; Ποτέ! Ανοίγεις τον πίνακα-αγγελό σου και αποκωδικοποιείς το πατρόν!
Όταν άρχισα να πλέκω, έψαχνα κυρίως για βίντεο στο YouTube γιατί ακόμα δε μπορούσα να διαβάσω κάποιο πατρόν ή σχεδιάγραμμα. Με διευκόλυνε το γεγονός ότι και έβλεπα τη βελονιά και άκουγα την κοπέλα από το βίντεο να μου το εξηγεί. Κάποια στιγμή έπεσα πάνω σε έναν πολύ όμορφο γιακά. Ανοίγω να δω το βίντεο και παθαίνω κακό. Η κοπέλα μιλάει πορτογαλικά. Τι κάνουμε τώρα; Σίγουρα πάντως δε το βάζουμε κάτω! Μπορεί να μου πήρε ένα τρίωρο (από το σταμάτα – ξεκίνα) για να δω ένα βίντεο 20 λεπτών αλλά… και τον γιακά έφτιαξα και να μετράω μέχρι το 10 στα Πορτογαλικά έμαθα!
Έχοντας, λοιπόν, όλα αυτά στο μυαλό μου, έφτιαξα τον παρακάτω πίνακα. Αρχικά ήθελα να συμπεριλάβω όλες τις  βελονιές  που έχω συναντήσει έως τώρα αλλά το υλικό είναι τόσο πολύ που αποφάσισα να το σπάσω. Σήμερα λοιπόν θα δούμε μόνο τις πολύ βασικές βελονιές σε  5  γλώσσες. Εξάλλου, γνωρίζοντας αυτές, μπορείτε να πλέξετε οποιοδήποτε πατρόν. Ακόμα και αν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη βελονιά στο πατρόν που επιλέξατε, τότε σίγουρα θα έχει και οδηγίες για το πώς να την πλέξετε χρησιμοποιώντας πάντα τις βασικές βελονιές που ήδη ξέρετε.
Ελπίζω ο πίνακας-αγγελός μου να σας φανεί χρήσιμος. Υπόσχομαι να προσθέσω και άλλες γλώσσες. Αν υπάρχει κάποια γλωσσα που θα θέλατε να συμπεριλάβω, αφήστε ένα σχόλιο από κάτω και θα βάλω τα δυνατά μου!

Καλό πλέξιμο!


Extra tip: Μεγάλη προσοχή στα αμερικάνικα και βρετανικά σχέδια. Να είστε 100% σίγουροι πριν ξεκινήσετε γιατί χρησιμοποιούν την ίδια ορολογία αναφερόμενοι όμως σε διαφορετική βελονιά. Οπότε άλλο θα περιμένετε και άλλο θα βγαίνει.

Πίνακας άγγελος.pdf



17 σχόλια:

Ζύμη πασπαρτού

4:25 π.μ. alleycraft 10 Comments

Πρόκειται για μια συνταγή που μου την έμαθε η μαμά μου. Αυτή τη ζύμη δεν ξέρω πως να την περιγράψω. Κουρού δεν είναι, μπριός δεν είναι, πίτσας δεν είναι. Δεν ξέρω τί ακριβώς είναι αλλά πρόκειται για μια αφράτη και μαλακούτσικη ζύμη που πραγματικά ταιριάζει με ότι κατεβάσει ο νους σας. Γι' αυτό την ονόμασα και πασπαρτού γιατί μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε με μαρμελάδες, σοκολάτες, πραλίνες,φρούτα αλλά και με τυριά, αλλαντικά, λαχανικά και σε ότι πιθανό συνδυασμό σας αρέσει.
Το Σάββατο που μας πέρασε συμμετείχα σε ένα workshopΜε πρωτοβουλία του Μe and Μama και σε οργάνωση του in my closet μαζευτήκαμε ώστε να βοηθήσουμε τη φιλόπτωχο αδελφότητα "Περίθαλψη" Κατερίνης προμηθεύοντάς την με πασχαλινά λαγουδάκια φτιαγμένα από pom pom για το πασχαλινό τους bazaar. Πρώτη φορά καλεσμένη ήμουνα, να πάω με άδεια χέρια; Άνοιξα τα κιτάπια μου και θυμήθηκα αυτή τη συνταγή. Ευτυχώς που ετοίμασα το κατιτίς μου γιατί όλα τα κορίτσια έφεραν από μια λιχουδιά και ήταν η μία καλύτερη από την άλλη. 

Η φωτόγραφία είναι από το in my closet

Ας περάσουμε να δούμε και τη συνταγή.

(Στο τέλος του άρθρου ακολουθεί αρχείο με τη συνταγή χωρίς φωτογραφίες.)

Υλικά για 80 κομμάτια
720γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
140γρ γάλα φρέσκο
140γρ γάλα συμπυκνωμένο
30γρ βούτυρο
70γρ χλιαρό νερό
1 φακελάκι μαγιά ξερή (8γρ)
140γρ λάδι
1 αυγό
1κγ αλάτι και 1κγ ζάχαρη

Διαδικασία
Ξεκινάμε ζεσταίνοντας το φρέσκο γάλα μαζί με το συμπυκνωμένο και τα 30γρ βούτυρο ίσα μέχρι να λιώσει το βούτυρο. Θέλουμε η θερμοκρασία να είναι χλιαρή (40C) για την μαγιά μας.
Στο μπολ που θα ζυμώσουμε διαλύουμε τη μαγιά στα 70γρ χλιαρό νερό με 1κγ ζάχαρη με τη βοήθεια ενός σύρματος.
Τώρα ενσωματώνουμε στο μείγμα της μαγιάς το ζεσταμένο γάλα με το βούτυρο, το αυγό και το λάδι και 1κγ αλάτι. Συνεχίζουμε προσθέτοντας σταδιακά το αλεύρι.
Όταν αρχίσει να σφίγγει η ζύμη αποσύρουμε το σύρμα και ζυμώνουμε με τα χέρια. Το αποτέλεσμα θα είναι μια μαλακή, λαδένια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια. Αν κολλάει έντονα στα χέρια σας προσθέστε κουταλιά κουταλιά το αλεύρι αλλά μην το παρακάνετε για να μη σας σφίξει.
Όταν ετοιμαστεί η ζύμη την αλευρώνω, την σκεπάζω και την αφήνω να φουσκώσει για μισή ώρα.
Παίρνουμε ένα μπαλάκι ζύμης περίπου 65γρ και το ανοίγω ελαφρά με τα χέρια μου και με τη βοήθεια του πλάστη ώστε να σχηματιστεί ένας στρογγυλός δίσκος. (Εγώ σε αυτό το σημείο ζυγίζω το βάρος της ζύμης μου και το διαιρώ με το 20 για να υπολογίσω το βάρος για το κάθε μπαλάκι μου.)

Με τη βοήθεια ενός μαχαιριού κόβουμε τον δίσκο σε 4 κομμάτια σταυρώνοντάς τον.
Το κάθε ένα από αυτά τα τριγωνάκια θα γίνει ένα πιτάκι. Παίρνουμε ένα τριγωνάκι και το ανοίγουμε με τη βοήθεια του πλάστη.
Τώρα είναι έτοιμο να το γεμίσουμε με ότι αγαπάμε και ακολουθεί η διαδικασία τυλίγματος. Βάζουμε 1κγ γέμιση (δεν θέλουμε να ξεχειλίσει) και την βάζουμε στη μέση της πιο φαρδιάς επιφάνειας του τριγώνου. Διπλώνουμε δεξιά και αριστερά από τη γέμιση και ρολάρουμε από πάνω προς τα κάτω.
Στρώνουμε τα πιτάκια με τη ένωση προς τα κάτω και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο τοποθετώντας το ταψί στην πάνω ράγα της κάτω σχάρας στους 180C για 20-22'. 
Καλή επιτυχία.

Ζύμη πασπαρτού.pdf

10 σχόλια:

Τραπεζάκι από βαρέλι μπύρας

4:28 π.μ. alleycraft 0 Comments


Σήμερα θα σας μιλήσω για μία παλαιότερη κατασκευή η οποία κοσμεί εδώ και τρία χρόνια το σαλόνι μου. 
Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος κατά την οποία συνήθως αισθάνομαι ιδιαίτερα δημιουργική. Έτσι, ένα Κυριακάτικο πρωί μη έχοντας κάτι άλλο να κάνω άρχισα να ψάχνω το χώρο γύρω μου για οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν πρώτη ύλη για μια κατασκευή. Εκεί που είχα κάνει την αποθήκη φύλλο και φτερό ανακάλυψα έναν θησαυρό! Ένα βαρέλι μπύρας.  Αφού αποφάσισα ότι δε μας χρειάζεται το πήρα αγκαλιά και άρχισα να το περιεργάζομαι. Τι θα μπορούσε να γίνει; Μα τι άλλο; Φώναζε από μόνο του, ένα τραπεζάκι. Να μπει δίπλα σε εκείνη την καημένη την πολυθρονίτσα που στέκεται μόνη της στο σαλόνι.
Μετά από αρκετή ώρα και κόπο, το βαρέλι μεταμορφώθηκε επιτέλους σε τραπεζάκι.
Το έχω βάλει απέναντι μου, το κοιτάω και το φαντάζομαι ήδη στο σαλόνι μου όταν έρχεται ένας φίλος μου και το βλέπει. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
Φίλος: Που το βρήκες αυτό το βαρέλι;
Εγώ: Στην αποθήκη του μαγαζιού. Ήταν άδειο και το πήρα.
Φ: Αυτό το βαρέλι το έχει χρεωμένο η ποτοποιία στο μαγαζί. Πρέπει να το γυρίσεις πίσω.
Ε: Έλα μωρέ υπερβολικέ. Σιγά το πράγμα. Στην τελική να το πληρώνουμε. Ποσό κάνει;
Φ: 90€
Ε: Έλα μωρέ υπερβολικέ, ας το πάρουν με λίγα σχεδιάκια πάνω του!

Αν σας περισσεύει λοιπόν ένα βαρέλι, παρακάτω θα βρείτε έναν τρόπο να το μετατρέψετε σε ένα πολύ όμορφο τραπεζάκι. Αν όχι, κρατήστε την ιδέα, που ξέρετε;
Τι θα χρειαστούμε:
1 άδειο βαρέλι από μπύρα
Σπάγκο
Ένα κομμάτι δαντέλα (μηχανής, όχι χειροποίητη γιατί θα χρειαστώ υπογλώσσια)
Κόλλα τύπου ατλακόλ
Κόλλα για υφάσματα
Πινέλο
Γυαλί στις διαστάσεις του βαρελιού
Αντιολισθητικές σταγόνες σιλικόνης
 Έναν ξύλινο πάτο για γλάστρες με ροδάκια

Ξεκινάω καθαρίζοντας πολύ καλά το βαρέλι μου.
Έπειτα παίρνω τον σπάγκο και κόβω ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι. Θα το χρησιμοποιήσω για να ντύσω κάποια σημεία στο επάνω μέρος του βαρελιού. Εκμεταλλεύομαι τις τρύπες που έχει το βαρέλι στα αριστερά και δεξιά από τα χερούλια του και περνάω τον σπάγκο μου. Δένω την μία άκρη με κόμπο, βάζω λίγη κόλλα με το πινέλο μου πάνω στο μέταλλο και περνάω τον σπάγκο γύρω γύρω.
Τώρα θέλω να καλύψω την προεξοχή που έχει το βαρέλι στο κέντρο του (δηλαδή το σημείο από το οποίο βγαίνει η μπύρα). Παίρνω και πάλι τον σπάγκο μου,κόβω ένα πιο μεγάλο κομμάτι αυτή τη φορά και δένω τη μία άκρη στο ένα χερούλι. Περνάω μια στρώση κόλλα και αρχίζω να τυλίγω τον σπάγκο κατά μήκος περνώντας τον και από τα δύο χερούλια.


Αν δε μου φτάσει το κομμάτι του σπάγκου που έχω κόψει τον σταματάω στο χερούλι και τον κολλάω (κατά προτίμηση στην κάτω πλευρά). Έπειτα κόβω το μέρος που περισσεύει και κολλάω το καινούριο κομμάτι. Συνεχίζω να τυλίγω μέχρι να καλύψω όλο το φάρδος του χερουλιού.
Ήρθε η ώρα να τοποθετήσω την δαντέλα μου. Στο κέντρο του βαρελιού έχω μια πολύ όμορφη εσοχή, ιδανική γι' αυτή τη δουλειά. 
Η δαντέλα που είχα ήταν λεπτή στο φάρδος γι' αυτό την χρησιμοποίησα σε δύο σειρές. Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε μια πιο φαρδιά δαντέλα ώστε να μπει σε μια σειρά. Εναλλακτικά, μπορείτε να βάλετε ένα κομμάτι ύφασμα με ένα μοτίβο που σας αρέσει.
Παίρνω το πινέλο μου  και την κόλλα για υφάσματα και τοποθετώ προσεκτικά την δαντέλα μου.
Το τραπεζάκι μας είναι σχεδόν έτοιμο. Σε αυτό το σημείο μετράμε τη διάμετρο του βαρελιού και πηγαίνουμε σε έναν τζαμά για να μας φτιάξει ένα στρογγυλό τζάμι με αυτή τη διάμετρο. Όταν σας ετοιμάσει το τζάμι μη ξεχάσετε να ζητήσετε να σας δώσει έτοιμες σταγόνες σιλικόνης για να τις τοποθετήσετε στην περίμετρο του βαρελιού ώστε όταν τοποθετήσετε το τζάμι να είναι σταθερό.
Τέλος, το τοποθέτησα πάνω σε ξύλινη βάση με ροδάκια, από αυτές που χρησιμοποιούν στις γλάστρες, για δύο λόγους. Πρώτον,  για να το μετακινώ με ευκολία και δεύτερον, για να του δώσω επιπλέον ύψος. 
Έτοιμο! Τώρα μπορείτε να καθίσετε απέναντί του και να το θαυμάσετε. Ευτυχώς το δικό μου, τρία χρόνια μετά, το θαυμάζω ακόμα και ελπίζω να συνεχίσω να το θαυμάζω και να μην χρειαστεί να το επιστρέψω... 

0 σχόλια:

Μιλφέιγ σε κούπα

2:42 π.μ. alleycraft 2 Comments


Έχω διάθεση για γλυκό ξεκίνημα αυτή την εβδομάδα. Τώρα θα μου πείτε Σαρακοστή ξεκίνησε, τί μιλφέιγ είναι αυτά; Έ, καλά δεν μου ήρθε όρεξη για κοκορέτσια ένα γλυκάκι λιμπίστηκα.
Αυτό το γλυκό ψυγείου μου θυμίζει μια δροσερή εκδοχή μπουγάτσας με κρέμα. Το αγαπώ όχι μόνο για το γευστικό του αποτέλεσμα αλλά και λόγω της ευκολίας παρασκευής του. 
Θέλω πριν προχωρήσουμε παρακάτω να πω ότι αυτή η συνταγή είναι μιας πολύ αγαπημένης γλυκατζούς φίλης και την ευχαριστώ πολύ που με άφησε να την μοιραστώ μαζί σας.   

(Στο τέλος του άρθρου ακολουθεί αρχείο με τη συνταγή χωρίς φωτογραφίες)

Υλικά:
400γρ σφολιατίνια 
1300γρ φρέσκο γάλα
140γρ κόρν φλάουρ
140γρ ζάχαρη κρυσταλλική
125γρ βούτυρο κομμένο σε κύβους
1 κρόκο αυγού
1 βανίλια
άχνη ζάχαρη και κανέλα για πασπάλισμα

Εκτέλεση:
Ξεκινάμε φτιάχνοντας την κρέμα. Σε κατσαρόλα βάζω να ζεσταθούν τα 700γρ από τα 1300γρ συνολικά γάλα μαζί με την κρυσταλλική ζάχαρη και τη βανίλια. Μόλις δω ότι άρχισε να ζεσταίνεται το γάλα διαλύω το κόρν φλάουρ στα υπόλοιπα 600γρ κρύο γάλα ανακατεύοντας και το προσθέτω στην κατσαρόλα.
Ανακατεύουμε την κρέμα με το σύρμα μας μέχρι να αρχίζει να πήζει και να κάνει μεγάλες φουσκάλες. Τότε αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τον κρόκο αυγού ανακατεύοντας καλά και τέλος τους κύβους βουτύρου. 
Τώρα η κρέμα πρέπει να ρίξει θερμοκρασία πριν την χρησιμοποιήσουμε. Ο πιο σωστός τρόπος είναι να την απλώσουμε σε ένα μεγάλο ταψί, του φούρνου ας πούμε, να την καλύψουμε με μεμβράνη τροφίμων για να αποφύγουμε να πιάσει πέτσα και να την βάλουμε στο ψυγείο.
Εγώ δεν έκανα τίποτα από τα παραπάνω γιατί στην ιδέα και μόνο να έχω να πλένω και ταψί τεμπέλιασα. Αυτό που έκανα ήταν να την ανακατεύω κατά διαστήματα και για να ρίξω την θερμοκρασία της αλλά και για την αποφυγή πέτσας. 
Όπως και να αποφασίσετε να κρυώσετε την κρέμα σας όταν θα έρθει η ώρα να την χρησιμοποιήσετε θα έχει σφίξει και θα χρειαστεί αφράτεμα. Αυτό μπορεί να γίνει με κόπο με ένα σύρμα και πανεύκολα με ένα μίξερ χειρός.
Πριν και μετά το αφράτεμα
Ξεκινάμε να στρώνουμε το γλυκό μας. Διαλέγουμε μια μεγάλη κούπα και ξεκινάμε την πρώτη στρώση του γλυκού χοντροσπάζοντας με τα χέρια μας τόσα σφολιατίνια ώστε να καλυφτεί ο πάτος της κούπας.
Στη συνέχεια πασπαλίζουμε με μπόλικη άχνη ζάχαρη και κανέλα.
Ακολουθεί η τοποθέτηση της κρέμας με τη βοήθεια ενός κουταλιού.

Συνεχίζουμε το χτίσιμο του γλυκού μας ακολουθώντας την ίδια διαδικασία, σφολιατίνια, άχνη ζάχαρη-κανέλα, κρέμα για άλλες δύο φορές. Η τελευταία στρώση θα είναι χοντροσπασμένα σφολιατίνια πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη και κανέλα. 
Ασφαλίζουμε την κούπα μας με μεμβράνη τροφίμων και βάζουμε το γλυκό στο ψυγείο για να σταθεί καμιά ωρίτσα. Σερβίρετε εύκολα σε μπολάκια με κουτάλι. 
Ποιόν κοροϊδεύω, παίρνεις την κουπάρα αγκαλιά μαζί με ένα κουτάλι (σούπας κατά προτίμηση) χουχουλιάζεις μπροστά στην τηλεόραση και δεν σταματάς ούτε για να πάρεις ανάσα!
Καλή επιτυχία. 

2 σχόλια:

Χαρταετός......Vol 1

6:28 π.μ. alleycraft 0 Comments





Από μικρή θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου φτιάχνει κάθε χρόνο τον χαρταετό μου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως για παράδειγμα μια χρονιά που κατέληξα με έναν χαρταετό του Ολυμπιακού! Ακόμα αναρωτιέμαι πως συνέβει αυτό, μιας και ο μπαμπάς δεν ήταν ποτέ οπαδός καμίας ομάδας.
Κάθε χρόνο λοιπόν, έλεγε, "ελάτε να φτιάξουμε τον χαρταετό μας" και φυσικά κάθε χρόνο τον έφτιαχνε μόνος του!! Στη μνήμη μου έχουν αποτυπωθεί μόνο κάποιες φράσεις όπως "..και τώρα θα φτιάξουμε τα ζύγια.." ή "..η ουρά πρέπει να είναι φτιαγμένη..." τα έλεγε δυνατά μήπως και φιλοτιμηθώ και πλησιάσω αλλά εγώ.....στο παιχνίδι μου!
Κάπως έτσι, μετά από μερικά χρόνια (όχι πολλά!!), παίρνω τηλέφωνο τον μπαμπά να τον ρωτήσω μερικές απορίες σχετικά με την κατασκευή χαρταετού. Στο τέταρτο τηλεφώνημα μου λέει "αυτές οι δουλειές δε γίνονται απ το τηλέφωνο βρε παιδί μου.." αλλά εγώ, του κεφαλιού μου. Μπορώ και μόνη μου! Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Δύο ώρες μετά, ακόμη παιδευόμουν να δέσω 3 καλάμια. Κάπου εκεί λοιπόν, ξεσκόνισα όλο το διαδίκτυο για "extra tips" στην πολύπλοκη κατασκευή αυτού του ιπτάμενου πράγματος που πραγματικά έμοιαζε με πυρηνική φυσική!! 
Έπειτα από συνολικά 6 ώρες δουλειάς, σας παρουσιάζω τον χαρταετό μου! Είμαι 100% σίγουρη πως δεν θα πετάξει αλλά σκοπεύω να το προσπαθήσω μέχρι τελικής πτώσης (στην κυριολεξία).

Ας δούμε όμως πως φτιάχνεται ένας χαρταετός. 
Τι θα χρειαστούμε:




  • 3 ξύλινα ελαφριά πηχάκια ή καλάμια 70 - 80 εκ.
  • χαρτί γλασέ ή ελαφρύ πλαστικό
  • σπάγκο
  • ψαλίδι 
  • κόλλα στικ 
  • χαρτί γκοφρέ ή εφημερίδα για την ουρά
  • αυτοκόλλητο χαρτί για το κέντρο και για σχέδια
  • αν είναι η πρώτη φορά που φτιάχνεται χαρταετό. ένα ακόμα άτομο!

Εάν χρησιμοποιήσετε καλάμια. με ένα μαχαιράκι προσπαθήστε να τα λειάνετε λίγο για να μη μας σκίσουν το χαρτί. Επίσης κάνετε, και στις 2 πλευρές, μικρές εγκοπές στις οποίες αργότερα θα τυλίξουμε τον σπάγκο μας για να δημιουργήσουμε τον σκελετό.





Δένουμε τα τρία καλάμια μεταξύ τους ακριβώς στο κέντρο και αφήνουμε ένα κομμάτι σπάγκο, περίπου 60εκ, να κρέμεται. Με αυτόν τον τρόπο θα τα σταθεροποιήσουμε λίγο, πράγμα το οποίο θα μας βοηθήσει όταν θα φτιάξουμε περιμετρικά τον σκελετό. Αφού τα δέσουμε λοιπόν, θα πρέπει να μπορούνε να τα ανοίξουμε σαν βεντάλια και να δούμε πως θα είναι το τελικό σχήμα του χαρταετού μας.



Παίρνουμε το σπάγκο μας και, αυτή τη φορά, τον δένουμε σε ένα από τα καλάμια μας, ακριβώς στην εγκοπή που φτιάξαμε προηγουμένως με το μαχαιράκι μας. 



Συνεχίζουμε δένοντας τις κορυφές από όλα τα καλάμια με τον σπάγκο. Το δύσκολο σημείο εδώ, είναι να διατηρήσουμε ίσες αποστάσεις από το ένα καλάμι στο άλλο. Αν όλα πάνε καλά, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να έχετε φτιάξει τον σκελετό σας, ο οποίος στη ουσία είναι ένα εξάγωνο.



Επόμενο βήμα, να τον ντύσουμε!
Παίρνω το χαρτί και το απλώνω σε μια μεγάλη επιφάνεια. Βάζω επάνω τον χαρταετό μου και σχεδιάζω το περίγραμμα του δίνοντας του όμως 5εκ  αέρα. Κόβω τις γωνίες, αναδιπλώνω το χαρτί πάνω από τον σπάγκο και το κολλάω με την κόλλα μου.




Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι! Πάμε στα ζύγια.

Επειδή δε μπορώ να πω ότι το κατέχω το θέμα ζύγι, σας παραθέτω ένα πολύ κατατοπιστικό σχήμα.


Θυμόσαστε εκείνο το σπάγκο 60εκ. που αφήσαμε να κρέμεται όταν δέσαμε τα καλάμια; Ε, αυτόν τον σπάγκο τώρα θα τον περάσουμε από το σημείο 0 κάνοντας μια μικρή τρυπούλα με το ψαλιδάκι μας. Αφού κάνουμε την τρυπούλα και περάσουμε το σπάγκο μας, παίρνουμε ένα αυτοκόλλητο χαρτί ή ένα χαρτονάκι και το κολλάμε στο κέντρο (σημείο 0). Το κάνουμε αυτό για να ενισχύσουμε το κέντρο μας (είναι το σημείο που θα ενώσουμε στο τέλος τον σπάγκο που θα κρατάμε τον χαρταετό μας) και να μην σκιστεί ο χαρταετός μας από τον αέρα όταν θα τον πετάμε.
Έπειτα δένω ένα κομμάτι σπάγκο στο σημείο Α και ένα κομμάτι στο σημείο Β. Υπολογίζω να είναι όλα τα κομμάτια ίσα, δηλαδή Α0=Β0 και ο κεντρικός σπάγκος που περνάει από το σημείο 0 να φτάνει ακριβώς μέχρι τη μέση από το σημείο ΑΒ (δηλ. το 0Χ). Όταν σιγουρευτώ ότι τα έχω μετρήσει σωστά, τα δένω όλα μαζί.

Στη συνέχεια δένω ένα κομμάτι σπάγκο στο σημείο Γ και ένα στο σημείο Δ. Εδώ θέλω τα κομμάτια να είναι: 0Γ=ΓΕ=0Δ=ΔΕ. Όταν σιγουρευτώ ότι είναι ίσα, τα δένω και ξεκινάω να φτιάχνω την ουρά.
Η ουρά μου θέλω να είναι περίπου 4 μέτρα. Αφήνω λοιπόν 4 μέτρα σπάγκο και ανα 15 - 20εκ. δένω και μία φούντα της ουράς. Για να κάνω την φούντα της ουράς κοβω ένα κομμάτι γκοφρε χαρτί περίπου 60x20 εκ. Έπειτα το ψαλιδιζω σαν να θέλω να του κάνω κροσια (προσοχή να μη το κοψετε μέχρι το τέλος). Στη συνέχεια, με ένα μικρό κομμάτι σπαγκο, δενω την πλευρά που δεν έχω ψαλιδισει κι έχω έτοιμη την πρώτη μου φούντα!




Αφού τα έχω κάνει όλα αυτά μπορώ αν θέλω να τον διακοσμήσω με κάποια αυτοκόλλητα ή ότι άλλο μου αρέσει αρκεί να έχω πάντα στο μυαλό μου ότι δε πρέπει να τον βαρύνω πολύ γιατί αλλιώς δε θα πετάξει με τίποτα!
Εγώ έκοψα γράμματα από ένα αυτοκόλλητο και τα κόλλησα στο χαρταετό και επίσης πέρασα άλλο ένα κομμάτι σπάγκο, όπως το αρχικό, περιμετρικά του χαρταετού και του έβαλα μερικά.....φρου φρου απο γκοφρέ χαρτί.







Καλή επιτυχία και καλές πτήσεις σας εύχομαι!

Υ.Γ: Του χρόνου θα τον φτιάξω με τον μπαμπά. Για την παρέα δηλαδή...όχι τίποτα άλλο!


0 σχόλια:

Θρακιώτικες Λαλαγγίτες της γιαγιάς Γιαννούλας

11:55 μ.μ. alleycraft 9 Comments


Η συνταγή που ακολουθεί όπως καταλάβατε από τον τίτλο είναι της γιαγιάς Γιαννούλας. Δεν είναι η δική μου γιαγιά αλλά του bloggerίστικού μου ήμισυ η οποία με πήρε προχθές το βράδυ ανάστατη να μου πει πως πρέπει να βγάλουμε οπωσδήποτε λαλαγγίτες στις 9 του Μάρτη. Κατά την παράδοση, την ημέρα των Αγίων Σαράντα οι νοικοκυρές έφτιαχναν λαλαγγίτες και τις μοιράζανε στην γειτονιά.  Εγώ βεβαίως τις λαλαγγίτες τις έφτιαξα αλλά στην γειτονιά δεν πρόλαβα να μοιράσω ούτε μισή, καθώς πέσαμε με τα μούτρα πάνω τους.
Την συνταγή την προλογεί η ίδια και η εκτέλεση που ακολουθεί είναι δική μου. 
"Μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, είναι η γιαγιά Γιαννούλα στην κουζίνα να φτιάχνει λαλαγγίτες. Καθώς τηγάνιζε, έβαζε πάντα μια καρέκλα δίπλα της για να μπορώ να σκαρφαλώνω και να βλέπω πως τις φτιάχνει. Προσπαθούσα να μετρήσω πόσες φουσκάλες θα κάνει η καθεμία για να διαλέξω την καλύτερη. Γιατί, όπως έλεγε η γιαγιά, όσο πιο πολλές φουσκάλες κάνουν, τόσο πιο καλές θα γίνουν (μάλλον εννοούσε τόσο πιο καλή είχε γίνει η ζύμη της!). Απαραίτητο συνοδευτικό της λαλαγγίτας ήταν το βούτυρο. Με το που έβγαιναν απ' τη φωτιά έπαιρνε ένα κομμάτι βούτυρο και άλειφε όλη την επιφάνεια, την τύλιγε σε ρολό και σου την έδινε στο χέρι με ένα φιλί στο μάγουλο κι έξω από την πόρτα για παιχνίδι. Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ; Από έναν καφέ προχθές το απόγευμα με την γιαγιά και τον παππού όπου έγινε αναφορά στο παλιό έθιμο με τις λαλαγγίτες να γίνονται προσφορά και καλοπιάσματα στο μήνα Μάρτιο για να μη κάνει παγωνιές."
    
Υλικά για 16 τεμάχια 
750γρ χλιαρό νερό (3 φλ. τσαγιού)
500γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις (4 φλ. τσαγιού)
15γρ μπέικιν πάουντερ (1 γεμάτη κ.σ.)
1 φακελάκι ξηρή μαγιά (8γρ.)
1 κοφτό κ.γ ζάχαρη
2 κοφτά κ.γ. αλάτι

Εκτέλεση:
Σε βαθύ μπολ διαλύω τη μαγιά μαζί με τη ζάχαρη χρησιμοποιώντας τα 200γρ (από τα 750γρ συνολικά) χλιαρό νερό με τη βοήθεια ενός σύρματος. Αφού λιώσει η μαγιά προσθέτουμε σταδιακά μια το αλεύρι και μια το νερό (τα υπόλοιπα 550γρ) ανακατεύοντας.
Τέλος, σειρά έχει το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι. Το αποτέλεσμα είναι ένας χυλός ημίρρευστος, ούτε πολύ σφιχτός αλλά ούτε και πολύ αραιός με αρκετές φουσκαλίτσες.
Σκεπάζουμε το μπολ με πετσέτα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος του σπιτιού χωρίς ρεύματα για μισή ώρα (μπορεί και παραπάνω) μέχρι ενεργοποιηθεί η μαγιά και φουσκώσει το μείγμα μας. Θα καταλάβετε ότι είναι έτοιμο όταν έχει διπλασιαστεί σχεδόν σε όγκο και έχει γεμίσει ωραίες φουσκαλίτσες.
Βάζουμε να ζεσταθεί καλά αντικολλητικό τηγάνι και αδειάζουμε μια κουτάλα σούπας χυλό στο κέντρο του τηγανιού μας. (Αν δεν εμπιστεύεστε την αντικολλητική ικανότητα του σκεύους σας καλό είναι να τη βουτυρώσετε πριν ρίξετε χυλό). Ο χυλός θυμίζει λίγο ζύμη από κρέπες,  τον απλώνουμε κάνοντας γρήγορες κυκλικές κινήσεις με το τηγάνι προσπαθώντας να δώσουμε ένα κυκλικό σχήμα.
Βεβαίως στην αρχή μέχρι να βρείτε τον ρυθμό σας θα έχετε και κάποιες αποτυχημένες, οπτικά και μόνο, προσπάθειες. Όπως βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία κι εγώ έφτιαξα μερικές ασχημούτσικες, με πολύ κρατσανιστές άκρες όμως (μιαμ μιαμ!)
Η λαλαγγίτα είναι έτοιμη για γύρισμα μετά από περίπου ένα λεπτό. Θα καταλάβετε ότι είναι έτοιμη όταν στεγνώσουν οι κηλίδες υγρασίας που υπήρχαν στην αρχή.
Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι πριν και μετά που είναι έτοιμη για γύρισμα.
Γυρίζουμε με τη βοήθεια μιας σπάτουλας και ψήνουμε για άλλα 2-3' και από την άλλη πλευρά.
Οι παραπάνω χρόνοι δεν ισχύουν για την πρώτη, άντε και την δεύτερη λαλαγγίτα που θα χρειαστούν λιγουλάκι παραπάνω χρόνο.
Στην αρχή ξεκίνησα το ψήσιμο σε φουλ δυνατή φωτιά και στη πορεία χαμήλωσα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά (ένταση 7 με μέγιστο το 9). 
Παραδοσιακά μόλις βγάλουμε τη λαλαγγίτα στο πιάτο έτσι όπως είναι ζεστή την αλείφουμε με ζωικό βούτυρο και την πασπαλίζουμε με αλάτι σύμφωνα με τη γιαγιά Γιαννούλα.
Σε άλλες πηγές διάβασα ότι συνήθιζαν, αφού τις βουτύρωναν, να τις πασπαλίζουν με ζάχαρη ή μέλι.
Τι να σας πω, εγώ προσωπικά τις έφαγα και αλμυρές και γλυκές. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πως μου άρεσαν καλύτερα, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχω φάει πιο νόστιμη ζύμη. Και αν εξαιρέσουμε το ζωικό βούτυρο που τις άλειψα στο τέλος είναι και νηστίσιμες. Ποιες κρέπες και pancakes, λαλαγγίτες δαγκωτό!
Καλή επιτυχία και του χρόνου! 

Υ.Γ Η συνταγή μου δόθηκε εμπειρικά χωρίς μετρήματα και προσπάθησα να την προσεγγίσω όσο καλύτερα μπορούσα

   

9 σχόλια:

Πατάτες Hasselback

6:50 π.μ. alleycraft 1 Comments


Τσικνοπέμπτη αύριο και όλοι προμηθευτήκαμε τα κρέατά μας αλλά από συνοδευτικά πως τα πάμε; Αντί να μας φάει η ορθοστασία να τηγανίζουμε πατάτες προτείνω την παρακάτω συνταγή. Το αποτέλεσμα είναι τραγανή πατάτα εξωτερικά και αφράτη στο εσωτερικό της.
Αυτή η συνταγή κατάγεται από τη Σουηδία και πιο συγκεκριμένα εφευρέθηκε από τους chefs του εστιατορίου Hasselbacken το 1940 ή το 1950. Η επιτυχία της ήταν άμεση και αν την δοκιμάσετε θα καταλάβετε το γιατί.

(Στο τέλος του άρθρου ακολουθεί αρχείο με τη συνταγή χωρίς φωτογραφίες)

ΥΛΙΚΑ:
1 μέτρια πατάτα ανά άτομο (ή και παραπάνω...)
αλάτι χοντρό, πιπέρι 
πάπρικα, δενδρολίβανο (ή αρωματικά της αρεσκείας σας)
1 κ.γ βούτυρο ζωικό για την κάθε πατάτα
ελαιόλαδο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Ξεκινάμε με το σχολαστικό πλύσιμο γιατί θα χρησιμοποιήσουμε τις πατάτες ολόκληρες με τη φλούδα. Αν οι πατάτες σας έχουν αρκετά χώματα μπορείτε να τις αφήσετε να μουλιάσουν σε νερό για μισή ωρίτσα, έτσι θα μαλακώσουν τα χώματα και θα ξεκολλήσουν με ευκολία. Πλένω τις πατάτες με ζεστό νερό, τις τρίβω με το σφουγγάρι και τις σαπουνίζω και ξεπλένω καλά.
Σκουπίζω τις πατάτες και τις κόβω σε φέτες πάχους 0,5εκ αλλά όχι μέχρι κάτω. Δεν θέλω οι φέτες να αποκοπούν από την πατάτα. Με τη βοήθεια της βάσης ενός δεύτερου μαχαιριού για οδηγό που το τοποθετώ παράλληλα με την πατάτα μου μπορώ να το καταφέρω εύκολα αυτό. Το μαχαίρι που χρησιμοποιώ για να κόψω θα βρίσκει αντίσταση στη βάση του άλλου μαχαιριού.

Προθερμαίνω το φούρνο μου στους 220 C με αέρα και στρώνω τις πατάτες σε ταψάκι, τις λαδώνω γενναιόδωρα να πάει το λαδάκι παντού, και στην κάτω πλευρά τους, αλατοπιπερώνω, βάζω τα μυρωδικά μου και τοποθετώ το ταψί στην κάτω ράγα της μεσαίας σχάρας.
Μόλις περάσει μισή ώρα βγάζω από το φούρνο και βάζω σε κάθε πατάτα ένα κομμάτι φρέσκο βούτυρο, ας πούμε 1κ.γ γεματούτσικο στην κάθε πατάτα, ξαναβάζω στο φούρνο και ψήνω για άλλη μισή ωρίτσα.
Για να βγει πετυχημένη η συνταγή αυτό που θέλει είναι νόστιμη πρώτη ύλη, σωστό καρύκευμα και αρκετό λαδάκι. 
Προτίμησα να χρησιμοποιήσω χοντρό αλάτι γιατί σε ορισμένα σημεία δεν λιώνει και δίνει μια περισσότερο κριτσανιστή υφή. Προσωπικά μου αρέσει να σκάει το αλάτι ειδικά στις πατάτες, αν δεν σας αρέσει χρησιμοποιήστε αλάτι ψιλό.
Από αρωματικά πραγματικά αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει, στην πατάτα ταιριάζουν τα πάντα.
Καλή επιτυχία και καλή Τσικνοπέμπτη!

ΠΑΤΑΤΕΣ HASSELBACK.pdf
    

1 σχόλια: