Γεμιστά με κιμά και ρύζι

1:09 π.μ. alleycraft 2 Comments


Τα γεμιστά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου καλοκαιρινά φαγητά και με το που έπιασαν οι ζέστες είχε σφηνωθεί στο κεφάλι μου η ιδέα να τα φτιάξω. Έτσι, στην Σαββατιάτικη επιδρομή μου στη λαϊκή όπως χαλβάδιαζα τα διάφορα καλούδια φτάνω σε έναν πάγκο που είχε τα άπαντα από πιπεριές. Σκέφτομαι, ωραία ας προμηθευτώ τις πράσινες πιπεριές μου και αγοράζω και τις ντομάτες παρακάτω. Κοντοστέκομαι όμως και αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις. Τις πράσινες πιπεριές δεν τις συμπαθεί ο άντρας μου λόγω της αψάδας που έχουν, οι ντομάτες δεν λέω καλοκαίριασε αλλά δεν έχουν φτάσει και στα καλύτερά τους. Και έτσι όπως κάθομαι σαν το χάνο και τσάμπα πιάνω χώρο και στον πάγκο του ανθρώπου, πέφτει το μάτι μου σε κάτι ωραιότατες κόκκινες πιπεριές καμπάνες και χωρίς δεύτερη σκέψη ζητάω μια σακούλα και τη γεμίζω με τις πιπεριές μου. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν έτυχε αλλά μου βγήκαν από τα πιο νόστιμα γεμιστά που έχω ετοιμάσει. Μου άρεσε πολύ ο συνδυασμός της γλυκιάς κόκκινης πιπεριάς με τον κιμά και το ρύζι και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τις καθιερώσω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα απαρνηθώ τον αξεπέραστο συνδυασμό ντομάτας και πράσινης πιπεριάς φυσικά. 
Ας περάσουμε όμως να δούμε και τη συνταγή.

(Στο τέλος του άρθρου ακολουθεί αρχείο με τη συνταγή χωρίς φωτογραφίες)
    
Υλικά για 12 γεμιστά
12 κόκκινες πιπεριές καμπάνες
18 κ.σ. ρύζι καρολίνα
250γρ. κιμά μοσχαρίσιο
2 μέτρια κρεμμύδια
3 κ.σ κουκουνάρι
200γρ. σάλτσα ντομάτας
1/2 ματσάκι μαϊντανό
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1κ.γ πάπρικα γλυκιά
1κ.γ ζάχαρη
1/2 φλιτζάνι νερό
2-3 μέτριες πατάτες
αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση
Αρχικά βγάζουμε τον κιμά από το ψυγείο ώστε να έρθει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος ώσπου να ολοκληρώσουμε τις προετοιμασίες και ξεκινάμε να καθαρίσουμε τα πιπέρια μας. Αφού τα πλύνουμε κόβουμε με ένα μαχαίρι την κορυφή τους αφήνοντας ένα περιθώριο ένωσης. Τα ανοίγουμε προσεκτικά ώστε να μην κοπεί το "καπάκι" της πιπεριάς και αφαιρούμε τους σπόρους και τα νεύρα με το χέρι μας και ξεπλένουμε και εσωτερικά την πιπεριά. Σε περίπτωση που κοπεί το "καπάκι" μην στενοχωριέστε, δεν χάθηκε και ο κόσμος. 
Συνεχίζουμε καθαρίζοντας τις πατάτες τις οποίες θα κόψουμε κυδωνάτες και τις αφήνουμε να καθίσουν σε μπολ σκεπασμένες με νερό. Επίσης, κόβουμε το κρεμμύδι σε λεπτό καρέ και ψιλοκόβουμε τον μαϊντανό. 
Σειρά έχει το πλύσιμο του ρυζιού. Σε βαθύ μπόλ βάζουμε το ρύζι με αρκετό νερό και το ανακατεύουμε με το χέρι. Θα δείτε ότι το νερό ασπρίζει. Σουρώνουμε το νερό και συνεχίζουμε την ίδια διαδικασία για άλλες 5-6 φορές μέχρι να σταματήσει να θολώνει τόσο πολύ το νερό. Σουρώνω το ρύζι και το αφήνω στο σουρωτήρι.
Ζεσταίνουμε ένα αντικολλητικό τηγάνι και καβουρδίσουμε χωρίς λιπαρή ουσία το κουκουνάρι. Προσοχή γιατί αρπάζει εύκολα και πικρίζει. Η όλη διαδικασία δεν παίρνει πάνω από 10-20 δευτερόλεπτα. Αποσύρουμε το κουκουνάρι σε ένα πιάτο και στο ίδιο τηγάνι προσθέτουμε λάδι και το κομμένο κρεμμύδι με λίγο αλάτι. Σοτάρω το κρεμμύδι περίπου 5 λεπτά μέχρι να πάρει ξανθό χρώμα και προσθέτω και το ρύζι να σοταριστεί και αυτό για 1-2 λεπτά. Αποσύρω το μείγμα σε ένα μπολ και συνεχίζω στο ίδιο τηγάνι προσθέτοντας λάδι και τον κιμά. Πιέζω με την κουτάλα μου τον κιμά να απλώσει καλά και τον δουλεύω συνέχεια μέχρι να σταματήσει να βγάζει υγρά. Τότε χαμηλώνω την ένταση της φωτιάς στη μέση και συνεχίζω να δουλεύω τον κιμά σπάζοντας τον όπως μπορώ με την κουτάλα μου ώστε στο τέλος να έχω μόνο μικρά "μπιρμπιλάκια" κιμά. Τώρα που και ο κιμάς είναι έτοιμος επαναφέρω στο τηγάνι μαζί με τον κιμά και το μείγμα ρύζι-κρεμμύδι. Προσθέτω αλάτι, πιπέρι και την πάπρικα και τα φέρνω μια δυο βόλτες. Συνεχίζω ρίχνοντας τη σάλτσα ντομάτας μαζί με 1/2 φλιτζάνι νερό και 1κ.γ ζάχαρη. Μόλις το ρύζι πιει το νερό προσθέτουμε τον μαϊντανό και το κουκουνάρι και ανακατεύουμε. Η γέμιση μας είναι έτοιμη.
Πρίν αρχίσουμε να γεμίζουμε τα πιπέρια μας πρώτα αλατίζουμε το εσωτερικό τους και μετά με τη βοήθεια ενός κουταλιού τα γεμίζουμε ένα ένα. Σε περίπτωση που περισσέψει γέμιση απλά την περιχύνουμε στο ταψί.  
Στρώνουμε τις γεμιστές πιπεριές όρθιες στο ταψί τη μία δίπλα στην άλλη και στα κενά γεμίζουμε με τις πατάτες τις οποίες αλατίσαμε πρώτα. Αλατίζουμε ελαφρά και εξωτερικά τις πιπεριές μας και περιχύνουμε με το 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο. Νερό στο ταψί δεν θα βάλουμε καθόλου, εμπιστευτείτε με δεν θα καούν τα γεμιστά σας και θα γίνουν πεντανόστιμα γιατί θα βράσουν μέσα στους χυμούς των πιπεριών.
Σκεπάζουμε το ταψί με αλουμινόχαρτο, το τοποθετούμε στην κάτω σχάρα του φούρνου και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200C σε αντιστάσεις πάνω κάτω για 1 ώρα. Στη συνέχεια αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο και ανεβάζουμε το ταψί στην μεσαία σχάρα και συνεχίζουμε το ψήσιμο για ακόμα 30 λεπτά.
Προσωπική προτίμηση να τα αφήσω να καθίσουν πρώτα 30 λεπτά πριν  πέσω απάνω τους με τα μούτρα και να να τα συνοδεύσω με φέτα φυσικά. Καλή επιτυχία!





2 σχόλια:

Πως καθαρίζουμε τα χειροποίητα χαλιά

12:12 π.μ. alleycraft 3 Comments

Οι παλιές νοικοκυρές τηρούσαν τον εξής προγραμματισμό για τα χαλιά τους : "Με τον Αη Δημήτρη τα στρώνουμε και για του Κωνσταντίνου και Ελένης τα μαζεύουμε". Βέβαια όλα αυτά παλιά, που ο καιρός συμβάδιζε ωραιότατα με αυτές τις ημερομηνίες, τώρα που έχουμε γίνει χώρα τροπική είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι τα έχετε ήδη μαζέψει τα χαλιά σας. Εγώ όμως, προφασιζόμενη ότι είμαι πιστή στις παραδόσεις, και κυρίως για λόγους ατελείωτης τεμπελιάς, τα μάζεψα μόλις την εβδομάδα που μας πέρασε και σκέφτηκα να φτιάξω αυτή την ανάρτηση για να σας δείξω πως τα καθαρίζουμε.
Τα χειροποίητα χαλιά μου, ήρθαν στα χέρια μου σαν δωράκια-προίκα και είναι και πολυταξιδευμένα. Το μεγάλο που στρώνω στο σαλόνι είναι μια ευγενική χορηγία της πεθεράς μου, που το κουβάλησε με τα χεράκια της από την Κωνσταντινούπολη. Δεν ξέρω αν θυμόσαστε την μόδα της δεκαετίας του 80 αλλά όσοι πήγαιναν Τουρκία επέστρεφαν με χαλιά ή με δερμάτινα. Οι δύο διάδρομοι που στρώνω στην κρεβατοκάμαρα ήρθαν από πολυυυύ μακριά και συγκεκριμένα από ένα από τα πολλά ταξίδια του ακάθιστου παππού μου που η χάρη του έφτασε μέχρι και στην Ινδία. Όπως καταλαβαίνετε με τα χαλιά μου συνδέομαι και συναισθηματικά γι' αυτό και προσπαθώ να τα προσέχω όσο μπορώ.
Ας περάσουμε όμως στην πράξη και ας δούμε πως μπορούμε να τα καθαρίσουμε.

Υλικά
Για το χαλί:
2/3 του φλιτζανιού λευκό ξύδι
1,5 φλιτζάνι νερό
1 λεκανάκι
1 βούρτσα με πλαστικά δοντάκια
ηλεκτρική σκούπα
Για τα κρόσσια
2 λεκανάκια
1 κ.σ λευκαντική σκόνη
1 βούρτσα με νάιλον τρίχα
1 καθαρό πανάκι
νερό
Για την αποθήκευση
εφημερίδες
χαρτοταινία
θήκη για χαλιά ή παλιά σεντόνια

Εκτέλεση
Ξεκινάμε σκουπίζοντας το χαλί μας με την ηλεκτρική σκούπα. Πρώτα βάζω σκούπα από την ανάποδη πλευρά του χαλιού και μετά το γυρνάω και το σκουπίζω από την κανονική. Η ένταση της σκούπας καλό είναι να την έχουμε σε μέτρια ένταση γιατί τα χειροποίητα χαλιά είναι ευαίσθητα και δεν θέλουμε να τα ξεμαλλιάσουμε. 
Στο λεκανάκι μου αναμιγνύω το λευκό ξύδι με το νερό σε αναλογία 1 ξύδι:2 νερό. Το ξύδι έχει την ιδιότητα να απομακρύνει τυχόν οσμές που έχει το χαλί και ζωντανεύει τα χρώματά του.     
Βουτάω την βούρτσα μου στο λεκανάκι και βουρτσίζω το χαλί με κινήσεις από πάνω προς τα κάτω ακολουθώντας πάντα την φορά του πέλους του χαλιού. Πως καταλαβαίνουμε την φορά του χαλιού; Πολύ απλά πριν ξεκινήσετε χαϊδέψτε με το χέρι το χαλί σας, αν δεν φέρνει αντίσταση και δεν αλλάζει χρωματισμό σημαίνει πως πηγαίνετε σύμφωνα με τη φορά του πέλους. Συνεχίζω αυτή την διαδικασία ξεπλένοντας τη βούρτσα στο νερόξυδο ανά τακτά διαστήματα.  
Σειρά έχουν τα κρόσσια. Στο ένα λεκανάκι διαλύω με νερό μια κουταλιά σούπας λευκαντική σκόνη και στο δεύτερο έχω σκέτο νερό στο οποίο μουσκεύω ένα καθαρό πανί.
Παίρνω τη βούρτσα με τη νάιλον τρίχα και τη βουτάω στο διάλυμα με το λευκαντικό και αρχίζω να βουρτσίζω τα κρόσσια με κινήσεις από πάνω προς τα κάτω. Εδώ θέλει λίγη προσοχή. Επειδή τα χειροποίητα χαλιά είναι ευαίσθητα και δεν θέλουμε να ξεβάψουμε τα χρώματά τους, τοποθετούμε τη βούρτσα στο σημείο που ξεκινάνε τα κρόσσια αφού την έχουμε τινάξει για να αποφύγουμε επιπλέον υγρασία. 
Τώρα για να ξεπλύνουμε τα κρόσσια από το λευκαντικό βουτάμε το καθαρό πανί σε σκέτο νερό και αφού το στραγγίξουμε καλά σκουπίζουμε τα κρόσσια με κινήσεις από πάνω προς τα κάτω. 
Στη συνέχεια ακολουθεί το στέγνωμα. Ρίχνουμε τα χαλιά μας στα καθαρά κάγκελα του μπαλκονιού αλλά με την καλή πλευρά του χαλιού να είναι προς τα μέσα. Αυτό το κάνουμε για να προστατέψουμε τα χρώματα του χαλιού καθώς ο ήλιος τα ξεθωριάζει.
Αφού στεγνώσουν τα χαλιά τα στρώνουμε μέσα και τα ξανασκουπίζουμε με τη σκούπα ρυθμισμένη σε μέτρια ένταση. Πρώτα σκουπίζουμε την ανάποδη πλευρά του χαλιού και μετά το γυρνάμε και σκουπίζουμε και την καλή ακολουθώντας τη φορά του πέλους. 
Τώρα σειρά έχει το στρώσιμο των εφημερίδων. Τις εφημερίδες τις στρώνουμε σε όλη την επιφάνεια των χαλιών γιατί η μυρωδιά από το μελάνι διώχνει το σκόρο και επίσης ρουφάνε τυχόν υγρασία.
Είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε να μαζεύουμε το χαλί σε ρολό. Πρώτα διπλώνουμε τα κρόσσια προς τα μέσα και από τις δύο πλευρές του χαλιού.
Στη συνέχεια αρχίζουμε να ρολάρουμε  το χαλί μας και μόλις γίνει ρολό το σταθεροποιούμε τυλίγοντάς το με χαρτοταινία.
Τώρα είναι έτοιμο να μπει στη θήκη του, η οποία είναι καλό να μην είναι πλαστική ή νάιλον γιατί το χαλί πρέπει να αναπνέει, και να αποθηκευτεί σε ξαπλωτή θέση. Εγώ να σας πω την αλήθεια μου έραψα θήκες για τα χαλιά μου χρησιμοποιώντας παλιά σεντόνια, αν το βρίσκετε ενδιαφέρον θα ετοιμάσω καινούρια ανάρτηση με μεγάλη μου χαρά.

Υ.Γ.1 Για τις υπέρμετρα προκομμένες, μπορείτε αφού στεγνώσουν τα χαλιά να τα πασπαλίσετε με μαγειρική σόδα και να τα αφήσετε έτσι όλο το βράδυ. Την επόμενη μέρα τα σκουπίζετε διεξοδικά. Με αυτόν τρόπο εκμεταλλευόμαστε τις ιδιότητες που έχει η σόδα η οποία έχει ρουφήξει την οποιαδήποτε οσμή που μπορεί να έχει το χαλί και ζωντανεύει κατιτίς παραπάνω και τα χρώματά του.
Υ.Γ.2 Γενικά, καλό είναι όποτε σκουπίζουμε χειροποίητα χαλιά να ακολουθούμε την φορά του πέλους.
Υ.Γ.3 Η βούρτσα με τα πλαστικά δοντάκια καθαρίζει κοπανόντας την με δύναμη σε σταθερή επιφάνεια. Έτσι κατεβαίνουν οι τρίχες που μάζεψε προς τα κάτω και τις μαζεύουμε με το χέρι. 





3 σχόλια:

Ενα blog, το μυστικό κουνέλι και η Φεϊρούζ

1:37 π.μ. alleycraft 9 Comments



Λίγο πριν το Πάσχα, το αγαπημένο μου συνbloggerακι μου έστειλε έναν σύνδεσμο με την ερώτηση "συμμετέχουμε;". Ε, επειδή μετά από τόσα χρόνια το ξέρω το "βιός" μου, μου βγήκε ένα αυθόρμητο "ωχ... τι μπορεί να βρήκε πάλι;" Τώρα βέβαια, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αυτή είναι μία αντίδραση που μάλλον της την προκαλώ εγώ πιο συχνά αλλά δεν έχει σημασία!

Ο σύνδεσμος οδηγούσε στο blog της Ef Zin η οποία διοργάνωνε ένα παιχνίδι για bloggers, το #secretbunny2016. Κάπου εκεί άρχισα να χαμογελιέμαι! Λατρεύω τα παιχνίδια. Αυτό όμως δεν ήταν ένα απλό παιχνίδι. Περιείχε τα πάντα. Μυστήριο, δράση, κατασκευές, τα είχε όλα. Η διαδικασία συμμετοχής ήταν εύκολη. Συμπλήρωνες ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με το τι σου αρέσει, με τι ασχολείσαι και τα στοιχεία επικοινωνίας σου και άφηνες ένα σχόλιο κάτω από την ανάρτηση δηλώνοντας τη συμμετοχή σου. Έπειτα, το μαγικό χέρι της Ef Zin σε έχριζε μυστικό κουνέλι κάποιας άλλης blogger για την οποία έπρεπε, σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, να της φτιάξεις ένα χειροποίητο δωράκι και να το στείλεις. Δε μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου. Και θα φτιάξω και θα πάρω; Το τέλειο παιχνίδι! 

Εγώ ήμουν το μυστικό κουνέλι της Me and Mama. Μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα να πειραματιστώ με την κατασκευή σαπουνιών γλυκερίνης με τη μέθοδο melt and pure. Τι είναι όμως ένα σαπουνάκι χωρίς να το συνοδεύει και ένα σφουγγαράκι; Έτσι επιστράτευσα για λίγο και το βελονάκι μου και της έπλεξα ένα σφουγγαράκι λούφα. Το δωράκι ήταν έτοιμο προς αποστολή.

Αν κρίνω από την υπέροχη ανάρτησή της αλλά και από το πολύ γλυκό μήνυμα που μου έστειλε, μάλλον της άρεσε πολύ. Πράγμα το οποίο φυσικά με έκανε πολύ χαρούμενη γιατί αυτός ήταν ο σκοπός του δώρου. 

το καλαθάκι της Me and Mama
Αφού, λοιπόν, μου έφυγε το άγχος της κατασκευής, αποστολής και παραλαβής από την Me and Mama άρχισα να σκέφτομαι το δικό μου μυστικό κουνελάκι. Ποιο να είναι άραγε; Και τι μπορεί να μου έχει ετοιμάσει; Ευτυχώς δε με άφησε για πολύ σε αγωνία. Ένα πρωί, καθώς έβγαινα από το σπίτι για να πάω στη δουλειά, βλέπω τον ταχυδρόμο να αφήνει κάτι στο γραμματοκιβώτιο. Τρέχω να δω τι μου άφησε (και παρακαλάω από μέσα μου να μην είναι λογαριασμός) και βλέπω ένα μικρό χαρτάκι που λέει ότι έχω να παραλάβω ένα δέμα από το ταχυδρομείο. Και αρχίζει ένας τρελός μονόλογος μέσα στο μυαλό μου. Προλαβαίνω να πάω στο ταχυδρομείο πριν τη δουλειά; Δε προλαβαίνω. Τι ώρα είναι; Τι ώρα ανοίγει; Λες να προλάβω αύριο; Να πεταχτώ το μεσημέρι; Τι μπέρδεμα! Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως μία είναι η λύση πάντα. Ο μπαμπάς! Τηλέφωνο στον μπαμπά να σώσει την κατάσταση. Και έτσι και έγινε. Πριν το μεσημέρι η πανέμορφη Φεϊρούζ ήταν στα χέρια μου. Λίγο κουρασμένη από το ταξίδι της αλλά ευδιάθετη και χαμογελαστή. 
In my closet σε ευχαριστώ πολύ που μου την εμπιστεύτηκες, να είσαι σίγουρη ότι θα περάσουμε υπέροχα μαζί. Προς το παρόν κάνει τις διακοπές της στη θάλασσα και έχει βρει ήδη το τέλειο σημείο να κρεμάσει την κούνια της. Θα σου στέλνουμε συχνά φωτογραφίες για να μαθαίνεις νέα μας. 
Να είστε όλες καλά! Και του χρόνου!










9 σχόλια:

DIY σπιτάκι σκύλου vol.1

12:14 π.μ. alleycraft 2 Comments



Άρχισε να καλοκαιριάζει και είπαμε κι εμείς σιγά σιγά να μετακομίζουμε προς τη θάλασσα. Φέτος θα κάνει διακοπές μαζί μας και η Ρόκα. Μια μικρή (ηλικιακά γιατί από μέγεθος…) και πολύ παιχνιδιάρα σκυλίτσα. Όταν λοιπόν φτάσαμε στη θάλασσα καταλάβαμε ότι μας έλειπε κάτι πολύ βασικό, ένα σπιτάκι για τη Ρόκα. Οι επιλογές ήταν δύο. Να αγοράσουμε ένα έτοιμο σπιτάκι ή να αγοράσουμε υλικά και να το κατασκευάσουμε. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε πως η επιλογή ήταν μονόδρομος. Φυσικά και αγοράσαμε τα υλικά για να το κατασκευάσουμε. Κάπου εδώ θα πρέπει να σας πω πως αυτή η ανάρτηση δεν είναι ακριβώς για να σας δείξει πώς να φτιάξετε ένα σπιτάκι σκύλου βήμα βήμα αλλά περισσότερο να να σας πει τι να μη κάνετε όταν αποφασίσετε να φτιάξετε ένα τέτοιο σπιτάκι μόνοι σας.
Όπως σε κάθε καινούριο πρότζεκτ, έτσι και σε αυτό, ο ενθουσιασμός στην αρχή ήταν μεγάλος. Θα επιλέξω λοιπόν να αποδώσω μερικά από τα λάθη μας στον υπέρμετρο ενθουσιασμό μας! Αρκετά όμως είπα. Πάμε να δούμε τι κάναμε και τι αποτέλεσμα είχαμε.

Τα υλικά που αρχικά θεωρήσαμε ότι μας χρειάζονται (και λέω αρχικά γιατί στη συνέχεια κάποια προσθέσαμε, κάποια αφαιρέσαμε) είναι τα εξής:

  • 6 κομμάτια κόντρα πλακέ θαλάσσης 16 χιλιοστά πάχος  (Τα κομμάτια αυτά τα πήραμε από ένα ξυλουργείο. Εκεί, από  ένα φύλλο κόντρα πλακέ θαλάσσης  με διάσταση 1,25 x2,50 μέτρα, μας έκοψαν 6 κομμάτια με διάσταση 60 X 80 εκατοστά. Το κομμάτι που περίσσεψε το πήραμε για να φτιάξουμε τα «ποδαράκια» από το σπιτάκι.
  •   5 ξύλινα πηχάκια περίπου 60εκ. (τα οποία για άλλο λόγο τα πήραμε και αλλού χρησιμοποιήθηκαν). Η αρχική μορφή τους ήταν ένα ενιαίο κομμάτι 3 μέτρα το οποίο ζητήσαμε να μας κόψουν. 
  • Βίδες 
  • Μέτρο 
  •  Μολύβι για σημάδεμα
  • Σέγα για να κόψουμε τα πηχάκια (και τελικά όχι μόνο αυτά!)
  • Ηλεκτρικό βιδολόγο (το οποίο ξεχάσαμε να πάρουμε μαζί μας και τελικά χρησιμοποιήσαμε ένα τρυπάνι για να βιδώσουμε )
  • Συντηρητικό νερού για ξύλα
  • Πινέλο 
Τέλος, καλό θα ήταν να είχαμε και ένα αλφάδι, έτσι για να βλέπουμε τι κάνουμε. Φυσικά δε χρειάζεται να σας πω ότι δεν είχαμε. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι δε γέρνει!

Ξεκινάμε λοιπόν!
Αρχικά παίρνουμε ένα πηχάκι και το κόβουμε με τη σέγα σε μικρότερα κομμάτια (περίπου 10 εκ.) για να το χρησιμοποιήσουμε σαν τάκους για να ενώσουμε τις πλευρές.


 Αφού λοιπόν κόψαμε τους τάκους μας, τους βιδώνουμε στις 2 γωνίες σε ένα από τα φύλλα κόντρα πλακέ (στη μεγάλη πλευρά). Στη συνέχεια τοποθετούμε και το δεύτερο φύλλο και ξαναβιδώνουμε για να σχηματίσουμε ορθή γωνία με τα 2 φύλλα. Με τον ίδιο τρόπο τοποθετούμε το επόμενο φύλλο στην απέναντι πλευρά και έχουμε δημιουργήσει το πάτωμα και τα 2 πλαϊνά.



Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι όλη αυτή τη διαδικασία μπορείτε να την κάνετε και χωρίς τους τάκους. Τα 16 χιλιοστά πάχος είναι υπέρ αρκετά για να βιδώσετε τα 2 κομμάτια ξύλου και το κόντρα πλακέ είναι πολύ δυνατό για να "σκάσει" από τη βίδα. Και όλα αυτά δε τα λέω εγώ, τα λέει ο θείος μου που είναι μαραγκός. Μας έπιασε στα πράσα να παιδευόμαστε με τους τάκους και έσκασε στα γέλια. Δε πτοηθήκαμε όμως στιγμή και συνεχίσαμε το εκπληκτικό μας προτζεκτάκι.
Σειρά έχει η πλάτη. Εδώ τα πράγματα ήταν πολύ εύκολα. Τοποθετήσαμε το ξύλο, είδαμε ότι πρέπει να το κόψουμε, σημαδέψαμε το κομμάτι που περίσσευε και βάλαμε μπροστά τη σέγα.


Στη συνέχεια, γυρίσαμε ανάποδα τον σκελετό που είχαμε φτιάξει ως τώρα, εφαρμόσαμε επάνω το κομμάτι για την πλάτη και το βιδώσαμε.


Και τώρα.. ξεκινάνε τα δύσκολα. Η σκεπή. Μετά από μία μίνι σχετική έρευνα που κάναμε στο διαδίκτυο, η οποία έλεγε ότι στα σκυλιά αρέσει πολύ να κάθονται πάνω στο σπιτάκι τους, αποφασίσαμε να μην κάνουμε την κλασική τριγωνική σκεπή αλλά μία επίπεδη. Αυτό λοιπόν στη θεωρία ακούγεται πολύ εύκολο. Στην πράξη όμως προέκυψαν πολλά θέματα.
Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι δεν υπολογίσαμε ότι θα χρειαστεί να δώσουμε μια μικρή κλίση στη σκεπή μας για να μη κρατάει τα νερά της βροχής. Αυτό θα γινόταν πολύ εύκολα αν από την αρχή είχαμε κόψει τα πλαϊνά ξύλα έτσι ώστε να έχουν άλλο ύψος στην πλάτη και να καταλήγουν σε μικρότερο ύψος στην πρόσοψη. Αυτό θα μας δημιουργούσε εύκολα την κλίση που θέλαμε. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε άλλη λύση. Και τη βρήκαμε. Τα πηχάκια! Θυμόσαστε εκείνα τα πηχάκια που είχαμε πάρει στην αρχή για τάκους αλλά τελικά δε τα χρησιμοποιήσαμε όλα; Τώρα πια απέκτησαν νέα χρηστική αξία. Βάλαμε, λοιπόν, 2 πηχάκια (το ένα πάνω στο άλλο) για να ψηλώσουμε την πλάτη από το σπιτάκι και έτσι να δημιουργήσουμε την κλίση που θέλουμε.



Με αυτόν τον τρόπο όμως προέκυψε άλλο ένα θεματάκι. Δημιουργώντας την κλίση δημιουργήσαμε και δύο κενά στα πλαϊνά γιατί με το ύψος που δώσαμε στην πλάτη δε μπορεί η σκεπή να εφάπτεται με τα πλαϊνά. Καινούριο πρόβλημα αυτό. Αλλά για όλα υπάρχει λύση. Αποφασίσαμε να το ονομάσουμε "Καλοκαιρινό" σπιτάκι! Ένα καλοκαιρινό σπιτάκι με φυσικό κλιματισμό. Τι άλλο θέλουμε;
Αφού λοιπόν ξεπεράσαμε και αυτό το πρόβλημα, πάμε να βιδώσουμε την σκεπή και συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει κάτι ακόμα που δε σκεφτήκαμε. Όλα τα κομμάτια ξύλου είναι κομμένα στις ίδιες διαστάσεις. Για τη σκεπή όμως θέλαμε κάτι μεγαλύτερο για να δημιουργεί ένα μικρό υπόστεγο μπροστά από την είσοδο έτσι ώστε να μη βρέχεται η Ρόκα όταν βρέχει αλλά και γύρω από το σπιτάκι γιατί πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο διαρροής από τις ενώσεις. Τι κάνουμε τώρα; Έχουμε μείνει με 2 κομμάτια ξύλου για να καλύψουμε τη στέγη και την πρόσοψη και εμείς χρειαζόμαστε ή τρία κομμάτια ή 2 με το ένα να είναι αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που έχουμε. Και κάπως έτσι ξεκινάει το κυνήγι του χαμένου θησαυρού. Δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε. Κάποιο περίσσευμα από άλλη κατασκευή, ένα σανίδι, ένα πλαστικό, μία παλέτα βρε αδερφέ. Πράγματι, ψάξε ψάξε στην αποθήκη βρήκαμε 2 μικρά κομμάτια κόντρα πλακέ θαλάσσης με τη διαφορά ότι αντί για 16 χιλιοστά πάχος ήταν 6 χιλιοστά. Ε.. εντάξει, χαλάει λίγο (παραπάνω) το σχέδιο αλλά τι να κάνουμε; Να το αφήσουμε κάμπριο; Δε γίνεται. Πίσω στη δουλειά λοιπόν!
Τελικά χρησιμοποιήσαμε τα 2 κομμάτια (από τα αρχικά) που μας είχαν απομείνει στη σκεπή. Με αυτόν το τρόπο και υπόστεγο είχαμε και περιθώριο γύρω από όλο το σπιτάκι.
Βιδώσαμε, λοιπόν, το ένα κομμάτι της σκεπής πάνω στα πηχάκια, στη μέση ενώσαμε το άλλο κομμάτι και, τέλος, βιδώσαμε την άλλη πλευρά στις άκρες πάνω στα πλαϊνά. Σε αυτό το σημείο θέλει λίγη προσοχή να μη βιδώσετε στον αέρα. Χρησιμοποιήστε το μέτρο σας για να υπολογίσετε σε ποιο σημείο πρέπει να βιδώσετε χωρίς να βγείτε στο κενό. 
Επιτέλους η επιχείρηση "στέγη" έλαβε τέλος.





Τελευταία φάση συναρμολόγησης, η πρόσοψη. Λοιπόν, έχουμε και λέμε, μας περίσσεψε ένα κομμάτι ξύλου 16χιλ. που κόψαμε από την πλάτη και τα 2 κομμάτια 6χιλ που βρήκαμε στην αποθήκη. Για να δούμε, βγάζουμε πρόσοψη; Αρχικά αξιοποιήσαμε το κομμάτι των 16χιλ. Χρειάστηκε να το κόψουμε λίγο στη μία πλευρά ίσα ίσα για να χωράει να μπει ανάμεσα στα πλαϊνά. Αφού το σφηνώσαμε, το βιδώσαμε και έτοιμο το "μέτωπο" της πρόσοψης. 



Στη συνέχεια μετρήσαμε το κομμάτι των 6χιλ και είχε φάρδος περίπου 33εκ. Το σπιτάκι μας έχει φάρδος 60εκ. Χωρίς δεύτερη σκέψη κόψαμε το κομμάτι στη μέση και το βιδώσαμε αριστερά και δεξιά δημιουργώντας έτσι την πόρτα του σπιτιού. Αν δεν είχαμε βάλει τους τάκους στην αρχή, θα μπορούσαμε να κόψουμε το κάθε κομμάτι ακριβώς στο ύψος του "μετώπου" και να μπει χωνευτό για να μη φαίνεται η διαφορά πάχους των 2 ξύλων. Το σπιτάκι μας είναι σχεδόν έτοιμο.


Μας έμεινε να του βάλουμε 4 τάκους από κάτω (σαν ποδαράκια) για να πάρει λίγο ύψος και να μη βρέχεται και φυσικά να το βάψουμε. 
Για τους τάκους χρησιμοποιήσαμε ένα κομμάτι ξύλου που είχε περισσέψει από το αρχικό φύλλο κόντρα πλακέ και μας το έδωσαν από το ξυλουργείο. Το κόψαμε σε κομμάτια περίπου 10εκ και τα τοποθετήσαμε ανά δύο το ένα πάνω στο άλλο.


Όσο για το βάψιμο, είναι κάτι που και πάλι δεν υπολογίσαμε σωστά. Έπρεπε πρώτα να βάψουμε όλα τα ξύλα μας και μετά να αρχίσουμε να κατασκευάζουμε το σπιτάκι μας. Δυστυχώς όμως τώρα είναι αργά και έτσι θα περάσουμε με προστατευτικό ξύλου μόνο τις εξωτερικές επιφάνειες.


Το σπιτάκι μας έιναι έτοιμο. Τώρα μένει να καταφέρουμε τη Ρόκα να μπει μέσα. Αν και νομίζω ότι δεν αλλάζει το γρασίδι με τίποτα. Τουλάχιστον όχι μέχρι την πρώτη καλοκαιρινή μπόρα!

Extra tips:
Χρησιμοποιήστε χρώματα, στένσιλ, αυτοκόλλητα ή απλά ζωγραφίστε το σπιτάκι με ένα πινέλο για να του δώσετε μια πιο παιχνιδιάρικη και καλοκαιρινή νότα!


2 σχόλια:

Pesto με πιπεριές φλωρίνης

1:12 π.μ. alleycraft 0 Comments


Το pesto είναι μια ιταλική συνταγή και η πιο γνωστή εκδοχή της είναι αυτή με τον βασιλικό αλλά γιατί να μείνεις μόνο στην κλασική μορφή του; Πλέον υπάρχουν ατελείωτοι συνδυασμοί για να φτιαχτεί το pesto και για εμένα αποτελεί μια πολλή καλή λύση όταν παίζω στην κουζίνα το σύστημα "με ότι έχει το ψυγείο". Κάπως έτσι προέκυψε και το σημερινό post. Μετά από μία επίσκεψη της πεθεράς μου όπου έφερε ένα γιγαντο-τάπερ με ψητές φλωρίνης, ακόμα ένα με παντζάρια, μια πίτα, ένα κέικ, κάτι κουλουράκια και κοινώς προμήθειες για έναν λόχο (αθάνατη Ελληνίδα μάνα) ήρθαν οι πιπεριές και παρακάθησαν στο ψυγείο. Ε, πόσο να φάνε πια δυο άνθρωποι; (αν και είμαστε από το φαγανό είδος). Να πεταχτεί φαγητό σε αυτό σπίτι μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας και πολύ απλά αποφάσισα να τις αξιοποιήσω και να φτιάξω ένα ολοκαίνουριο φαγητό.
Το μόνο χρονοβόρο σε αυτή την συνταγή είναι η προετοιμασία των πιπεριών, κατά τα άλλα δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να ρίξεις όλα τα υλικά στο multi και να τα αλέσεις. Βεβαίως, το παραδοσιακό pesto φτιάχνεται στο γουδοχέρι αλλά λίγο η τεμπελιά, λίγο ότι δεν έχω εξοπλίσει ακόμα την κουζίνα μου με γουδοχέρι ακολούθησα την σύγχρονη οδό, αυτή που λειτουργεί με το ρεύμα.

(Στο τέλος του άρθρου ακολουθεί αρχείο με τη συνταγή χωρίς φωτογραφίες)

Υλικά 
200γρ ψημένες και καθαρισμένες πιπεριές φλωρίνης (περίπου 4)
20γρ κουκουνάρι
60γρ ελαιόλαδο
100γρ παρμεζάνα τριμμένη
1 κ.γ θυμάρι (κατά προτίμηση φρέσκο)
1κ.σ ξύδι μπαλσάμικο
1/2 σκελίδα σκόρδο
πιπέρι

Εκτέλεση
Ξεκινάμε να ετοιμάσουμε τις πιπεριές. Πλένουμε τις πιπεριές και τις στρώνουμε σε ένα ταψί που έχουμε βάλει αλουμινόχαρτο (για ευκολία στο πλύσιμο του ταψιού). Τοποθετούμε το ταψί στην πάνω σχάρα και ψήνουμε στο γκριλ σε τέρμα δυνατό φούρνο για περίπου 10' θα τις δείτε να μαυρίζουν, τις γυρνάμε και αφήνουμε για άλλα περίπου 10' επίσης μέχρι να πάρουν να μαυρίζουν. Βγάζουμε από το φούρνο και έτσι όπως είναι ζεματιστές τις μεταφέρουμε και τις κλείνουμε σε σακούλα τροφίμων για 15-30' για να ξεφλουδίζονται ευκολότερα. Αφού τις ξεφλουδίσουμε πρέπει και να τις ξεσποριάσουμε. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να γίνει αυτό αλλά ο πιο πρακτικός για εμένα είναι να φιλετάρουμε την πιπεριά στη μέση και με τη βοήθεια ενός μαχαιριού να σπρώξουμε τα σπόρια στην άκρη.

Στην περίπτωση που θέλετε να αγοράσετε έτοιμες ψημένες τις πιπεριές το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο. Το μόνο που μπορώ να συμβουλεύσω είναι να μην προσθέσετε στη συνέχεια το μπαλσάμικο γιατί συνήθως είναι διατηρημένες σε ξύδι και θα σας βγει το pesto ξινό και αυτό δεν το θέλουμε.
Τώρα θα καβουρδίσουμε το κουκουνάρι. Εδώ θέλει προσοχή γιατί μέσα σε 10 δευτερόλεπτα το πολύ το κουκουνάρι είναι έτοιμο και άμα καεί πικρίζει, και λυπάσαι να το πετάξεις γιατί είναι και πανάκριβο το αφιλότιμο. Σπυρί και τάληρο που λένε. Σε ζεστό αντικολλητικό τηγάνι ρίχνουμε το κουκουνάρι και το φέρνουμε μια δυο βόλτες μέχρι να πάρει χρώμα και το βγάζουμε από το τηγάνι σε πιατάκι, γιατί και απλά σε ζεστό τηγάνι να το αφήσουμε αυτό συνεχίζει να ψήνεται οπότε παραμένει ο κίνδυνος να καεί.

Άμα δεν είναι έτοιμη τριμμένη η παρμεζάνα σας τρίψτε πρώτα την παρμεζάνα στο multi και μετά το μόνο που μας μένει είναι να ενώσουμε όλα τα υλικά και να τα χτυπήσουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα μας. Εδώ να πω πως ένα μικρού μεγέθους μιξεράκι δεν νομίζω ότι παίρνει όλη την ποσότητα οπότε καλό είναι να σπάσετε τη συνταγή στη μέση. Το δικό μου βλέπετε έχω την τύχη να είναι από τα ευρύχωρα.
Τώρα με ένα κουταλάκι δοκιμάστε αν λείπει κάτι από το pesto σας. Ίσως κάτι στα καρυκεύματα ή στο ξύδι που θα θέλατε να διορθώσετε και είστε έτοιμοι. Εγώ αλάτι δεν έβαλα καθόλου γιατί η παρμεζάνα είναι πολύ αλμυρό τυρί αλλά αν στην γεύση σας λείπει αλάτι προσθέστε κατά βούληση.
Το pesto μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους στην κουζίνα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σάλτσα σε κρύα ή ζεστά σάντουιτς, για σως σε πράσινες σαλάτες, για άλειμμα σε μπρουσκέτες, καναπεδάκια, παξιμαδάκια ή και σε μια ωραία φέτα ψωμί. Επίσης συνοδεύει ωραία τα κρέατα και βεβαίως αγκαλιάζει με μοναδικό τρόπο τα μακαρόνια μας. Έτσι τα τίμησα κι εγώ την ίδια μέρα.
Απλά έβρασα τα μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου και μόλις 1' πριν ολοκληρωθεί ο χρόνος βρασμού τους τα σούρωσα κρατώντας ένα φλιτζάνι από το νερό που έβρασαν τα μακαρόνια. Τα ξαναέβαλα στην κατσαρόλα, τα περιέχυσα με το pesto και πρόσθεσα και λίγο από το νερό που έβρασαν τα μακαρόνια μέχρι να φτάσει στην επιθυμητή πυκνότητα η σάλτσα και είμαστε έτοιμοι.
Τώρα από άποψη αποθήκευσης στο ψυγείο... δεν μου έχει τύχει να μην καταναλωθεί μέσα στις επόμενες δύο μέρες το πολύ, αλλά αν το αποθηκεύσετε σε βάζο και το σκεπάσετε με λίγο λαδάκι πιστεύω πως δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να κρατήσει τουλάχιστον για μια εβδομάδα στο ψυγείο.

Pesto με πιπεριές φλωρίνης.pdf



0 σχόλια:

Σαπουνάκια γλυκερίνης με τη μέθοδο melt and pure

8:43 π.μ. alleycraft 4 Comments



Λίγο πριν από το Πάσχα ξεκίνησα να παρακολουθώ ένα σεμινάριο παρασκευής σαπουνιού γλυκερίνης με τη μέθοδο melt and pure. 
Είδα μια ανακοίνωση στο FB και σκέφτηκα "γιατί όχι;". Πήρα λοιπόν τηλέφωνο στο Δημοκρίτειο Βιβλιοχαρτοπωλείο και μίλησα με την Ιωάννα Δεμιράκη, υπεύθυνη για τα σεμινάρια που διοργανώνονται στο χώρο του βιβλιοπωλείου. Μια εβδομάδα αργότερα πήρα τον εξοπλισμό μου και πήγα στο πρώτο σεμινάριο και κάπως έτσι γεννήθηκε μια καινούρια αγάπη. 
Η αλήθεια είναι ότι δε περίμενα να με ενθουσιάσει και πολύ η κατασκευή σαπουνιού. Ίσως επειδή είμαι περισσότερο ο τύπος του κρεμοσάπουνου. Ήμουν δηλαδή γιατί τώρα... σαπουνάκι απ' τα χεράκια μου δαγκωτό! 
Στο σεμινάριο αυτό, λοιπόν, είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γιάννη Σημερινό ο οποίος είναι ο εισηγητής του σεμιναρίου και εκπρόσωπος της Cleanhands
Cleanhands είναι μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία η οποία έχει σαν κύρια δραστηριότητα τη συλλογή, την επεξεργασία και τη διάθεση χρησιμοποιημένων σαπουνιών από ξενοδοχεία, για δωρεάν χρήση σε κοινωνικούς φορείς που έχουν ανάγκη από βασικά είδη ατομικής υγιεινής. Έλα μη το σκέφτεστε.. κλικ πάνω στον σύνδεσμος για περισσότερες πληροφορίες!
Έτσι λοιπόν, για να μη τα πολυλογώ, ένα απόγευμα Παρασκευής μαζευτήκαμε μια όμορφη παρέα για να μυηθούμε στον κόσμο του σαπουνιού.
Η διαδικασία δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Απλά θέλει λίγη προσοχή.

Τι θα χρειαστούμε:
  • Βάση σαπουνιού λευκή και διάφανη
  • Χρώμα για σαπούνι
  • Άρωμα για σαπούνι
  • Ένα ψεκαστικό με αλκοολούχο λοσιόν ή καθαρό οινόπνευμα
  • Μία επιφάνεια κοπής
  • Ένα μαχαίρι (χωρίς δόντια, τύπου σεφ)
  • Ένα θερμόμετρο μαγειρικής
  • Μία ζυγαριά ακριβείας
  • Ένα φούρνο μικροκυμάτων
  • Μία κανάτα ζέσεως, ένα σταγονόμετρο και ένα κουταλάκι του γλυκού
  • και φυσικά ένα καλούπι για σαπούνι (για αρχή μπορείτε να δοκιμάσετε μια μικρή φόρμα ζαχαροπλαστικής από σιλικόνη)

Τι τα κάνουμε όλα αυτά;

Για αρχή κόβουμε τις βάσεις σαπουνιού και τις ζυγίζουμε. Για ένα σαπούνι θέλουμε περίπου 100 με 120γρ βάση (δηλαδή 50-60γρ από τη καθεμιά).



Αφού ζυγίσουμε τις βάσεις μας, τις κόβουμε μικρά κομματάκια, τις τοποθετούμε στην κανάτα ζέσεως και έπειτα στο φούρνο μικροκυμάτων. Ζεσταίνουμε τα υλικά μας για περίπου 1 λεπτό στα 850W. Σε αυτό το σημείο προσέχουμε αρχικά να μη καούμε καθώς βγάζουμε την κανάτα από το φούρνο και έπειτα να μη βράσουμε τη βάση μας γιατί θα χαθούν κάποιες από τις φυσικές ιδιότητες της γλυκερίνης.  
Συνεχίζουμε μετρώντας τη θερμοκρασία του σαπουνιού μας. Παίρνουμε το θερμόμετρο και αν η θερμοκρασία είναι πάνω από τους 70 βαθμούς τότε ανακατεύουμε το μείγμα με το κουτάλι μας (αργά και σταθερά για να μη δημιουργήσουμε φυσαλίδες)και ελέγχουμε ξανά τη θερμοκρασία. 




Όταν η θερμοκρασία φτάσει στους 60 - 65 βαθμούς ρίχνουμε 4-5 σταγόνες από το χρώμα μας και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί καλά. Σειρά έχει το άρωμα. Με το σταγονόμετρό μας παίρνουμε 3ml αρώματος και το ρίχνουμε και αυτό στο μείγμα. Ανακατεύουμε άλλη μία φορά, ψεκάζουμε τη, επιφάνεια του μείγματος με την αλκοολούχο λοσιόν για να διαλύσουμε τις φυσαλίδες που έχουν δημιουργηθεί από το ανακάτεμα και είμαστε έτοιμοι να χυτεύσουμε το σαπουνάκι μας. Ψεκάζουμε το καλούπι μας και προσεκτικά ρίχνουμε μέσα το μείγμα. Ψεκάζουμε άλλη μία φορά και το αφήνουμε να κρυώσει. 





Μετά από περίπου 10-15 λεπτά είναι έτοιμο να το ξεκαλουπώσουμε. Το τυλίγουμε με διάφανη μεμβράνη για να μη χάσει το άρωμά του και είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί.




Παρακάτω θα βρείτε φωτογραφίες με μερικές από τις δημιουργίες του σεμιναρίου. 
Αν σας άρεσε η ιδέα να φτιάξετε τα δικά σας σαπουνάκια, πολύ σύντομα θα ακολουθήσει άκρως αναλυτική ανάρτηση με πολλά πολλά extra tips για να κάνετε τα σαπουνάκια σας ξεχωριστά.











4 σχόλια: